Πολλες φορές δεν είναι το ‘καλύτερο’ ζευγάρι παπουτσιών, η ΄πιο ακριβή κάμερα’ , η ‘πιο κατάλληλη παρέα ‘ που σε κρατάει πίσω από το να πάρεις τον εαυτό σου μια βόλτα και να κάνεις τις δραστηριότητες που πάντα ήθελες να ξεκινήσεις. Κάπως έτσι το πρωί του Σαββάτου της 23ης Νοεμβρίου,παίρνεις το μπουφάν σου, τον καφέ σου και την καλύτερη παρέα που μπορείς να βρεις εκείνη τη στιγμή-το εαυτό σου-, και ξεκινάς να χαρτογραφείς την πόλη της Θεσσαλονίκης. Διαμέριμα με διαμέρισμα, φωτογραφία στη φωτογραφία καταφέρνεις μετά από πολλές ώρες στους δρόμους, να γεμίσεις τόσο τη φαρέτρα του μυαλού όσο και την μνήμη της κάμερας σου,με οπτικά ερεθίσματα και σκηνικά, που ξες ότι αργότερα θα σε γυρίσουν σπίτι, με ενα μόνο συναίσθημα, αυτό της πληρότητας.

EN

Sometimes it’s not the ‘best’ pair of shoes, the ‘most expensive camera’, the ‘most appropriate company’ that holds you back from taking yourself for a walk and doing the activities you’ve always wanted to embark on. So on the morning of Saturday 23 November, you take your jacket, your coffee and the best company you can find at that moment – yourself – and start mapping the city of Thessaloniki. Apartment by apartment, photo by photo, you manage after many hours on the streets, to fill both the quiver of your mind and the memory of your camera, with visual stimuli and scenes, that you know that later you will return home, with only one feeling, that of completeness.